Dening: Defany Fiqrotul Laely (20020114039)
Edhitor: Dina Aryu Nur Islami (20020114044)
Sumber gambar: Pinterest
Ora sithik nyatane wong sing ora nduweni pakaryan ing jaman saiki, utamane ing tanah Jawa. Meh kabeh pakaryan nduweni syarat kanthi nduweni gelar sarjana, nanging ing tanah Jawa isih akeh masyarakat ing Desa-Desa sing ora nduweni dhuwit sing cukup kanggo sekolah sing dhuwur kanthi nduweni gelar sarjana. Akhire kabeh dadi buruh tani yen ora ya dadi buruh liyane. Kenapa kok mesthi buruh tani? Amarga ya mek kuwi pagawean sing ora mbutuhake gelar sarjana. Asil saka mburuh tani ya ora sepiro terus yen kaya mengkono kepriye nasib bakal keturunane mbesok? Apa ya tetep dadi buruh tani? Apa malah ngemis?
Ing tanah Jawa isih akeh wong sing kasusahan, alah kok digawe sekolah, digawe mangan wae kadang isih kangelan. Asline pamarentah uga wis menehi bantuwan arupa sekolah gratis, nanging kanggo mlebu sekolah negeri ya ora gampang. Yen ora pinter temenan ya ora bisa pikanthuk sekolah gratis. Arep pinter saka ngendi yen kanggo sinau wae ora ana waktu, amarga kudu nyambi kerja sanadyan mung buruh tani kanggo nyambung pangan dina sesok. Dalan siji-sijine kang bisa dilakoni kanggo pikanthuk pakaryan kang gampang lan ngasilake dhuwit akeh ya mung kudhu pinter-pinter mbagi waktu kanggo sinau supaya bisa gampang ketampa ing sekolah negeri sing gratis nganti pikanthuk gelar sarjana supaya bisa gampang mikolehi pakaryan sing ngasilake dhuwit gedhe.
Sinau kanthi sregep lan semangat bakal ngasilake urip kang mulya. Amarga ing jaman saiki golek pagawean iku ora gampang, kabeh mbutuhake utek sing encer, mula yen ora gelem sinau ya ora bisa. Pikanthuk pakaryan sing mapan yaiku cita-cita sing bisa diwujudake kanthi usaha ora guyonan sanadyan mung wong desa.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar