Déning: Dzuhrotus Salwa Nafi’ah (20020114040)
Edhitor: Karina Puji Rahayu (20020114045)
Sumber Gambar : BeritaSatu.com
Aja kemrungsung le, kabeh wes ana sing ngatur.
Jaman biyen wong Jawa paham Tuhan kanthi cara animis, dinamis, lan monoteis. Watu, gunung, wit-witan bisa dadi obyek panyembahan. Perkara iki isih raket ana ing Jawa Timur, Jogjakarta, Jawa Tengah kanthi saiki. Wit wrigin ing pinggire alun-alun isih dianggep nduwe daya gaib. Kangge ngethok wit wringin kui, wong sing nebang kudhu pasa dhisik utawa konsultasi ing wong kang diangge nduwe ilmu linuwih.
Amarga konsep Ketuhanan sing prasaja kui, wong Jawa dadi gampang nrima mlebune macem-macem agama. Sangking permisife macem-macem agama ana ing Jawa nduwe watak senkritisme, utawa gabungan saka corake macem-macem nilai agama. Kayata, islam kanthi corak Hindu lan kejawen. Kanthi sikap sinkretis, agama-agam sing dianut wong Jawa ora nuwuhake sikap rasional, nanging isi ana sing gampang pasrah marang takdir. Daya ikhtiyar asring keganti dadi prinsip : kabeh wis ana sing ngatur. Sikap iki ing sisi negatip bisa ndadekake menungsa Jawa ora istiqomah, nanging ing sisi positip wong Jawa luwih ndisikake dalan moderasi ing kabeh perkara.
Sinkretisme iki kaya-kaya nemokake kabeneran kanthi apa sing diarani Islam Nusantara, salah siji aranan sing durung nemu sempurnane panegesan. Sing perlu ditegesi yaiku, apa Islam Nusantara iki naming Islam sing bisa dianggep santun lan bisa tetep urip sesandhingan karo nilai-nilai lokal nasional, utawa dadi dalan kabeneran sinkretisme?. Sinkretisme ora mung ing kaca kulturale, nanging uga ing aspek teologi sing tauhid. Utawa, apa bisa iku disebut minangka “Agama Jawa”?
Tidak ada komentar:
Posting Komentar